Türkiye’de 355’i özel olmak üzere toplam bin 191 hastane bulunuyor. Hastane zengini İstanbul’da 52’si Sağlık Bakanlığı’na bağlı 190 hastane faaliyet gösteriyor…

İstanbul’da sağlık ocağı sayısı ise 500’ün üzerindedir. Ayrıca sayıları binleri aşan ayaktan teşhis ve tedavi merkezleri halkımıza hizmet vermektedir…
 
Bu tabloya bakıldığında, ülkedeki sağlık hizmetlerinin şıkır şıkır yürüdüğü ve sağlığın her branşında ihtiyaçların karşılandığı görüşü ortaya çıkmaktadır…
Ülkemizdeki faaliyet gösteren her bir hastanenin yapımı için harcanan milyon dolarları da hesaba kattığımızda, hastane kapısına düşen vatandaşın derdine derman bulduğunu düşünebiliriz…
 
Ancak, sağlık sistemimizin işleyişine objektif olarak baktığımızda bu durumun öyle olmadığı gerçeği ortaya çıkıyor.
Örneğin, koca şehir İstanbul’da, “çocuk kardiyoloğu” ve “çocuk cerrahı” sayısı bir elin beş parmağını geçmiyor. Bu kliniklere başvuran çocukların tedavilerine ancak aylar sonra başlanabiliyor…
 
Tıpta bazı branşlar var ki, bunlara vatandaşın ulaşması imkansız gibi. “Endokrinoloji, Nefroloji, Romatoloji” gibi branşlarda görev yapan uzman hekim sayısı iki elin parmaklarını geçmiyor. Vatandaş, bu kliniklerden koloy kolay randevu alamıyor.  Şans eseri telefonla randevu alsanız bile, aylar sonrasına gün alabilirsiniz…
 
Hastane hastane dolaşırsınız..
 
Allah korusun. Bir kaza sonucu, parmağını kolunu kaybeden birinin durumu oldukça vahimdir. Kopan organın kısa zamanda bir hastaneye yetiştirilmesi gerekiyor. Eğer zamanında müdahale edilirse organ yerine dikilebiliyor…
 
Tabii bu noktada şu önemli hususu belirtmek isterim. Her hastanede bu tedavi yapılamıyor. Sadece mikrocerrahi konusunda uzman olan hekimler yapabiliyor bu tedaviyi.   
Ne yazık ki, Sağlık Bakanlığı’na bağlı hastanelerde hekim ve tıbbi donanım yetersizliğinden kopan organ yerine dikilemiyor. Bu gibi işlemler, sadece bir-iki özel hastanede yapılabiliyor…
Hatırlarsanız geçtiğimiz günlerde, 12 yaşındaki bir çocuk, kopan parmağını yerine diktirmek için hastane hastane dolaşmak zorunda kaldı. 5’nci hastaneye gittiğinde de  parmağını kaybetmişti.    
 
Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı Doç. Dr. Halil İbrahim Bekler, bir kişinin parmağının koptuğu zaman, parmağı besleyen damarların da koptuğunu, bu yüzden kopan parmağın en kısa zamanda mikrocerrahi uzmanının bulunduğu bir hastaneye götürülmesi gerektiğinin altını çiziyor…
Netice olarak; sağlığa harcanan milyon dolarlar, binlerce hastane kopan bir parmağı kurtarmaya yetmiyor!
 
SÖZCÜ
2 Ağustos 2009